Wat een prachtige avond. Wij, maar aan de reacties van het plubliek te horen zij ook, hadden erg genoten.
Tot slot op maandag nog een geweldige recensie in de krant die we graag met jullie delen:
Voor popkoor She Sings was 14 februari een perfecte aanleiding voor het project ’She Sings Valentijn’. Een concert rondom het meest bezongen thema: de liefde. Koor en arrangeur vonden hiervoor inspiratie in meer dan een halve eeuw bezongen liefde, vanaf 1966 tot heden.
De rode draad door deze liefdevolle happening was: ’Alles is liefde’ van Bløf, muziek die het goed doet als filmmuziek en als een bijzondere entree van het koor. Begin met twee stemmen, laat dan heel geleidelijk het podium innemen door de overige zingende vedettes. Alle stemsoorten vanuit alle hoeken en gaten van de kerk. Een verrassende vondst, die leidde tot een mooie kennismaking met het hele gezelschap. De zang van She Sings is heel bijzonder, allereerst is er die prachtige meerstemmigheid. Maar de vrouwen van dit projectkoor kunnen meer, zonder enige moeite zingen ze hun eigen partij op elke beschikbare plaats.
Voor de toehoorders is er telkens weer de verrassing van waar de uitstekende hoge stemmen – soms zelfs bovenstemmen – komen en waar de lage alten – die uitstekende muzikale basis – zich nu weer bevinden. De beweeglijkheid van het koor wordt zeer zeker mogelijk gemaakt door de autonome stemmen en het zelfvertrouwen dat deze uitstralen. De zang werd soms ondersteund door een eenvoudige choreografie, maar de focus van dit koor ligt volledig op de zang.
Elke keer anders. Soms een enkele groep met steunende zang op monosyllaben, zoals in ’To make you feel my love’ (Billy Joel), een andere keer het hele koor enthousiast in ’This will be’ (Natalie Cole, 1975). Je reinste musical, vrolijk en uitdagend tot na de laatste maat. In ’Waiting for love’ (Avicii) was het juist de totaalklank die bewondering afdwong. De muziek van Queen leent zich uitstekend voor bewerking, dat bleek ook nu in ’Love of my life’ uit 1975. Hierin prachtige pianoklanken van dirigente Laura Tesselaar. In het tweede deel van de avond nogmaals Queen, zijn ’You take my breath away’ uit 1976. Dat was ook de kans voor koor en dirigente om a capellazang te laten horen, loepzuiver. De bijval was groot.
Aan dit concert werd meegewerkt door de vijfkoppige formatie Hi5, vijf zingende mannen die ongeveer aansluitend repertoire ten gehore brachten. Maar dan wel op stem alleen, met heel mooie solo’s. Deze groep bracht muziek van onder andere Cindy Lauper, Adèle en the Housemartins. Sterke composities, heel geschikt voor de ingrijpende arrangementen. Spontaan podiumgedrag en zichtbare collegialiteit maakte ook van deze groep een publiekslieveling.
